"Bir aralık konu stiklal Savası'na geldi. Dikkat ettim, Binbasılar dahil her komutanın hangi
birlige komuta ettigini, nerede bulundugunu, bir gün önce olmus gibi hatırlıyordu. O savas ki
araç, gereç, personel kıtlıgı bugün güç tasavvur edilirdi. Tümenlere binbasııar, Kolordulara
yarbaylar komuta ediyordu! Fakat, bu kadro canını disine takmıs bir ekipti. Var olmak ya da
olmamak bu savasın sonucuna baglıydı. 30 Agustos bu ruh haletinin eseriydi. Böyle bir
dramı, hem yazarı, hem bas aktörünün agzından dinlemek müstesna bir mutluluktu. O anılar
Ata'yı costurdukça costuruyordu. Anlatmalarında abartma yoktu. Ama bu anlatıs öylesine
canlı, öylesine plastikti ki, hepimiz heyecandan heyecana sürükleniyorduk. Anlatıslarını söyle
bagladı:
- ste büyük zafer böyle ortak bir eserdir. Serefler de ortaktır.
Bu alçakgönüllülük saheseriyle konunun kapanacagını tahmin ediyorduk. Bu arada Atatürk
bir duraklama yaptı. Sonra içine dönük, adeta kendisiyle konusur gibi ilave etti:
- Ama yenilseydik sorumluluk ortak olmayacak yalnız bana ait olacaktı.
Bu belagat karsısında gözyasımı tutamadım. Tarihin, zaferleri kendine maleden, yenilgileri ise
maiyetine yükleyen sahte kahramanlarını hatırladım."
Ord. Prof. Dr. Sadi Irmak
Kaynak: Atatürk'ten Anılar, Ord. Prof. Dr. Sadi Irmak, 1978. Sayfa. 18-19
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder