At.

At eski Türk dünyasında özellikle insanın ayrılmaz dostu (ki bu sıfaüyla özel bir kişiliğe sahiptir) ve özellikle gök tan-rı (—»Tengri) için —»Kurban hayvanı olarak kabul ediliyor-du. Ah başka merasimlerde de görmek mümkündür, özel-likle at yarışlarında veya bir merkezin "etrafı dolanıldığm-da". Bütün bu örneklerde, at ile gök arasında şüphesiz bir bağlantı olduğu anlaşılmaktadır. Bu hayvanın gök kökenli olduğu veya göğe benzediği yolundaki düşünce, henüz mi-lâttan önceki dönemde bile bozkırlarda yaygın olan bir inanç olsa gerek. Dolayısıyla, bu inancın Türklerde var ol-ması gayet muhtemeldir. 12 —»Hayvanlı Takvimde at ayı haziran ayına, başka bir deyişle yaz gündönümünün ol-duğu aya, yani güneşin en yüksek noktada bulunduğu za-mana karşılık gelir. Kutadgu Bilig'de, at —»Zamanın simgesi-dir. Turfan metinlerinde, at resimleri bazen —»Maviye, yani göğün rengine boyanmıştı. Nihayet Kâşgarlı Mahmud'un sözlüğünde, şüphesiz uçan at simgesine yapılmış bazı anış-tırmaları bulmak mümkün.