Atatürk, 1930 yılının Aralık ayı sonlarında Trakya gezisine çıkmıstı. 19 Aralık günü geç vakit
stanbul’dan ayrılmıs, 20 Aralık günü Alpullu’ya ugramıs, seker fabrikasını gezdikten sonra
aksamüstü Kırklareli’ne varmıstı. Kendisine ikram edilen “Hardaliye” adlı içecegi çok
begenmis ve yanındakilere bunun ulusal bir içecek biçimine getirilmesini istemisti. Atatürk,
23 Aralık’ta Menemen’de Kubilay adlı yedek subayın gericiler tarafından hunharca
öldürülmesi haberini alınca seyahati yarıda keserek 25 Aralık aksamı stanbul’a geri
dönmüstü.
Bir Rumeli içecegi olan hardaliyenin nasıl yapıldıgını, otuz yıldan buyana hardaliye üreten
Kırklareli Ziraat Odası Yönetim Kurulu üyesi Uysal Cengiz söyle anlatıyor:
“Üzümleri tam olarak ezmeden parçalarız. Tabandan on santimetre yükseklikte muslugu olan
mese bir fıçıya bir kat üzüm, bir kat taze visne yapragı ve parçalanmıs hardal tohumu olacak
biçimde döseriz. Ama fıçının üzerinde 15-20 cm. bosluk bırakmak gerekir. Üzerine
üzümlerden çıkan su ile sıra tozu dökeriz. Sıra tozu, üretim sırasında kullanılan tek kimyasal
maddedir. Bu, 100 litreye 100 gram olarak hesaplanır. Fıçı, biraz kabarma payı bırakılarak
agzına dek dolar. slemden sonra bir gün arayla iki kez devir yaparız. Yani, fıçının altındaki
musluktan sıra alıp yeniden fıçının üzerine dökeriz. Hardaliye yirmi gün sonra içilebilir
duruma gelir. Ya hemen içebilirsiniz ya da bir ay içinde siseleyip serin bir yerde, hatta
buzhane kosullarında üç yıla dek bekletebilirsiniz. Yoksa hemen bozulur.”
Nedense bir süre sonra unutulan Ata’nın hardaliyenin ulusal bir içecek biçimine getirilmesi
istegi, bugünlerde Kırklareli Valiligi’nin girisimiyle geç de olsa yerine getiriliyor.
Kaynak: Gastro dergisi, Mayıs-Haziran 2005, Sayı: 27
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder