Fransa’nın kırsal bir kesimi olan Vendee halkının büyük bir bölümü Katolik mezhebine bağlıydı. Cumhuriyetçilerin hazırladığı yeni anayasada Katoliklere Nant Fermanı ile verilen bütün ayrıcalıklar kaldırılıyor, papazların kiliselerde görev ve sorumluluklarına müdahale ediliyordu. 160 papazın başlattığı yeni anayasaya “hayır” kampanyası Cumhuriyetçilerin tepkisine neden olmuş, 45bin Fransız askerini Vendee’ye göndermişlerdi. Hükümeti protesto eden papaz ve rahibeler askerler tarafından dövülerek, aç bırakılarak, çıplak teşhir edilerek çeşitli işkencelere maruz bırakılmışlardı. 3 Mart 1793’te Fransız cumhuriyetçi hükümeti Vendee bölgesindeki bütün kiliseleri kapattığını ilan etmesi bir halk ayaklanmasına neden oldu.
5 Nisan 1793’de Vendee kırsalında birbirinden dağınık halk isyanları görülmeye başlandı. Cumhuriyetçilerin dini liderlerin başını çektiği bu isyanlara tepkisi çok sert oldu. 2000 isyancı yakalanarak Vendee sokaklarında halkın gözü önünde kurşuna dizildi. Cholet ve Granville’de çoğunluğu silahsız sivillerin oluşturduğu 25 bin kişi katledildi. İngiliz hükümeti Fransızların 6 ay içerisinde gerçekleştirdikleri bu katliama tepki göstererek Vendee halkını İngiltere’ye kabul edeceğini açıkladı.
Vendee halkının bir kısmı İngiltere’ye kaçmak isterken bir kısmı ise Savenay savaşında olmak üzere toplam 450 bin kişi hayatını kaybetti. Secher, Vendee halkının katliamdan önce 800 bin nüfusları olduğunu katliamım gerçekleştiği 1793-1796 tarihlerinden sonra yalnız 200 bin kişinin hayta kaldığını söyleyerek soykırımda hayatını kaybedenlerin sayısının 600 bin olabileceğini iddia eder.
