DÜŞMAN NASIL EĞİTİLİR

Rusya ve Almanya'nın Anlaşması

1930'lar, Rusya

Almanya'nın askeri gelişimi klasik bir geri tepen tüfek vakasıdır. Metotlu

çalışmaları bir anlamda ellerinde patlamıştır.

Birçok insan silah geliştirme konusunda en büyük adımları Almanların attığını

düşünür oysa bu düşüncenin aslı yoktur. Gerçekte bu işin erbabı İngilizlerdir.

1915'de Winston Churchill'in cesaretlendirdiği küçük bir grup İngiliz "tank"

fikrini savunuyordu. Tank ismi bu silahın geliştirilme aşamasındaki kod

adıyken, öyle kalmıştır.

Bu adamlar batı cephesindeki savaşın tanklarla kazanılabileceğini savunuyordu.

Birkaç modelin üretimine başlandı. Yalnız bir hata yapıldı. En gelişmiş model

sürpriz bir şekilde ortaya çıkarılıp savaşa sürülebilecekken, her yeni model

üretildiğinde savaşa sokuldu. Bu araçlar ilkel ve kısıtlı hareket olanağına sahip

olmalarına rağmen çok şey vaat ediyordu.

1918'in başlarında J. F. C. Fuller adında genç bir İngiliz subayının yönetiminde

bir çalışma grubu organize edildi. Görevleri 1919 yılına kadar savaşı

kazanmalarını sağlayacak bir saldırı planlamaktı. Fuller'ın 1919 planında bazı

ileri teknoloji gerektiren silahlar vardı. Büyük saldırı uzun menzilli bombaların

atılmasıyla başlayacak, bu bombalar ön safların ötesindeki noktaları vuracak,

ulaşım, iletişim ve kumanda merkezlerini yerle bir edecekti. Böyle bir saldırı uçaklardan paraşütlerle indirme yapan askerlerle devam edecekti.

Bu arada ana cephede tanklardan, zırhlı araçlardan, cephane kıyıcılarından

oluşan çift sütunlu konvoy ilerleyecekti. İki sıra ırasında seksen kilometre

olacaktı. Doğrudan düşmanın içine alacak iki dizi konvoy ve konvoylarla birlikte

ilerleyen, sürek1i tepede dönüp duran savaş uçaklarıyla iletişim halinde olan

radyo operatörleri de onları yönlendirecekti. İlerleyen iki ayrı sini en sonunda,

birleşecek ve Alman saflarında seksen kilometrelik bir gedik açılmış olacaktı.

Bu size tamdık mı geldi? Fuller bu büyük planı deneme şansını hiç bulamadı.

Almanlar bu planın uygulanmasından altı ay önce çöktü ve ateşkes imzalandı.

Fuller'ın planları bir kenara bırakıldı çünkü nihai zafer büyük bir ateş gücüyle

kazanılmıştı.

Almanlar için ise Fuller'ın planı, çabuk, etkileyici, hesaplı ve makul geldi. Ayrıca

çok az insan gücüne ihtiyaç vardı. Gelecekte bir savaşta kullanılabilirdi. Ancak

1919'da yaptıkları Versailles Antlaşması ağır silahlar yapmalarına izin

vermiyordu.

Sorun bu yeni silahları nasıl deneyebilecekleriydi. Gizli bir şekilde maket testleri yapıldı ancak açık alanda yapılacak testler yüzlerce kilometre kare

büyüklüğünde alan ve binlerce asker gerektiriyordu. Müttefiklerin haberi

olmadan böyle bir şeyi yapmak imkansızdı. Weimar Cumhuriyeti ordusunun başı bir öneriyle geldi. Er ya da geç Versailles şartları ortadan kalkacaktı ve o gün

geldiğinde Almanya rakip ülkelerin çok gerisinde kalmış olacaktı.

Sonunda tuhaf bir işe girişildi. Avrupa'nın öteki tarafı Sovyetler Birliği'ydi.

Sovyetler de silahlarla uğraşıyordu, onlarla çalışmamak için bir neden var mıydı?

Rusya'nın geniş bozkırlarında oynayacak o kadar geniş bir alan vardı ki. Hem de

Batılıların gözlerinden uzak. Kızıl Ordu'nun askerleriyle silahlar test edilebilirdi.

Bu, zekice bir fikirdi.

Alınan uzmanlığı karşılığında Rus kaynakları, adil bir anlaşma olurdu. Birkaç

tutucu adam buna karşı çıktı. Kızıllarla iş yapılmazdı. Daha birkaç yıl öne

Polonya'yı neredeyse alıyorlardı. Onlara neden yeni bir savaş teknolojisi

sunuluyordu ki? Buna verilen yanıt Rus teknolojisiniz hala 19. yüzyıl seviyesinde

olduğu ve Almanlardan öğrendikleriyle silah yapamayacaklarıydı.

Böylece Kızıl Ordu ve Weimar Ordusu arasında Rusya'da silah denemeleri

yapmak üzere gizli bir anlaşma yapıldı. Birkaç ay içinde Alman savaş ve silah

uzmanları Rusya'daydı. Kızıl Ordu'nun Özel birimleri rakip askerler rolünü

oynuyordu. Tank yerine kamyonetler kullanılıyordu. Kızıl Ordu'nun sahip olduğu

birkaç uçak da tepede dönüyordu.

Birkaç yaz savaş oyunları devam etti. Her oyun bir öncekinin devamıydı. İlk

saldırı için teknikler geliştirildi, motorlu araç kumandası, kontrol merkezleri, son

teknoloji radyo araçları kullanıldı. Böylece bir kumandan tüm birlikleriyle ve

uçaklarla iletişim halinde olabiliyordu. Böylece tanklar doğru zamanda doğru

yere saldırabilecekti. Bu tür saldırılara nasıl karşı konulacağı da iyice çalışıldı.

Savunmanın derinliği, tank saldırılarına karşı savunma ve motorlu birliklerin

imhası.

Böylece 1920'lerin sonları ve 30'ların başında Alman ve Rus orduları fikir

alışverişinde bulundular, ortak testler yaptılar, hatta arkadaşlıklar bile

kurdular.

Nazilerin güçlenmesi, Alman ırkının bütünlüğünü savunmaları ve komünizm

karşıtı olmaları gibi nedenlerden bu program sona erdi. 1936'ya gelindiğinde

zaten ihtiyaç da kalmamıştı. Versailles Antlaşması feshedildi, artık Almanya

kendi topraklarında tatbikat yapabilirdi. Rusya'da yapılan çalışmalardan elde

edilen yüklü bilgiler Alman endüstrisinin yararına kullanıldı. Ayrıca silah

yapımına da hız verildi. Son teknoloji ürünü müthiş silahlar imal ediliyordu.

Hızlı tanklar, ağır tanklar, 88 mm. toplar gibi silahlarla ve Stuka savaş

uçaklarıyla donanmış bir ordu vardı.

Bu ordu iki haftadan daha kısa süre içinde Polonya'yı teslim aldı. Sonraki

baharda Fransız ordularını altı haftalık bir saldırıyla imha etti. Böylece

Fransa'dan da intikam alındı.

Sonra iş Rusya'nın işgaline geldi. Hitler'in danışmanları Rusya'yla girişilecek

savaşın altı hafta süreceğini hesapladılar. Sovyet askerlerinin açık dizilimi ve

yetersiz silahlanmaları sonucu savaşı Almanlar kazanacak ve Kızıl Ordu imha

edildikten sonra Leningrad, Moskova ve Ukrayna'nın endüstriyel merkezi

düşecekti. Kış geldiğinde güneyde Astrakhan'dan kuzeyde Murmansk'a kadar

olan bölge Alman işgali altına girmiş olacaktı. İlk birkaç ay planlandığı gibi gitti. Sovyet birlikleri birbiri ardına listeden

siliniyordu. Ağustos başlarında en azından kağıt üzerinde Kızıl Ordu

tükeniyordu. Ancak savaş alanında ise pek öyle değildi. Sürekli yeni birlikler

Alman ordusunun karşısına çıkıyordu. Ama asıl şok silahlarla ilgiliydi. Üçüncü

sınıf uyduruk silahlarla karşılaşmayı bekleyen Almanların karşısında orta

ağırlıkta modern tanklar vardı. Bugün efsane haline gelmiş T-34'ler Almanların

sahip olduğu her silahtan üstündü. Ayrıca Rusya'daki şartlara göre hazırlanmış

olduğundan karda kışta, dağda bayırda rahatlıkla ilerliyordu.

Aralık ayında bu tanklardan binlercesi Alman saflarında ilerliyor ve Alman

tanklarını ezip geçiyordu. Alınanlarda panik başlamıştı. Bu tankları nereden

bulmuştu bunlar?

1920 ve 30'larda oynanan savaş oyunları Rusya'nın da yararına olmuştu. Ama

bir fark vardı, Almanlar silahlarıyla her yerde gösteriş yaparken Ruslar kendi

silahlanma programlarını gizlediler. Fabrikalardan, eğitim alanlarından ve Rus

bozkırlarından çıkarmadılar. Yeni kuşak tank uzmanlarını Almanlar

yetiştirmişti. Yüksek teknolojiye sahip bir iletişim sistemleri olmamasına

rağmen Ruslar bu işi becermişti. Sadece tanklar üzerinde yoğunlaşmış ve T-34

adındaki bu güçlü tankları üretmişlerdi. Almanların öğrettiklerini iyi

uyguluyorlardı. Almanlar yenilmek üzereydi. Kendi düşmanlarını kendileri eğitmişlerdi...